1–4 (அ) தேவன் எதையும் அரைகுறையாகச் செய்வதில்லை. அவருடைய சிருஷ்டிப்பு நிறைவானது மற்றும் பூரணமானது. இந்த ஏழாம் நாளுக்கு சாயங்காலம் இல்லை, அதாவது ஆராதனை தொடர்கிறது.
தேவன் ஒருபோதும் செயலற்றவர் அல்ல, ஆனால் அவர் அமைதியாகவும் ஓய்வாகவும் இருக்கிறார், அதாவது அவர் அவசரப்படாமலும் சோர்வடையாமலும் செயல்படுகிறார். அவர் ஆசீர்வதிக்கிறார், அதாவது அவர் எப்போதும் புதிய ஜீவனை உருவாக்குகிறார்.
தேவன் ஒருபோதும் சுயநலவாதி அல்லர். அவர் பரிசுத்தர், பரிசுத்தமாக்குகிறவர், அதாவது, அவர் மனிதர்களைத் தன்னுடைய ஐக்கியத்திற்குள் அழைக்கிறார். இந்த உண்மைகளுக்கான அடையாளமாகவும், நிலையான நினைவூட்டலாகவும் ஓய்வு நாளை தேவன் ஏற்படுத்தினார், நாமும் அதைக் கைக்கொள்ள வேண்டும். நாம் எதிர்நோக்கியிருக்கும் பூரண ஓய்வுக்கான நினைவூட்டலாகவும் இது இருக்கிறது (எபி.4:9).
4 (ஆ) –7 இப்போது தேவனுக்கு ஒரு புதிய பெயரை வெளிப்படுத்தும் விவிலிய சாட்சி: கர்த்தர் (எபிரெய பாஷையில்: யாவே), ஒரு கூடுதல் அறிக்கையை இங்கே தருகிறார், மேலும் மனிதர்களின் உருவாக்கம் குறித்து மீண்டும் குறிப்பிடுகிறார். அவர் குழந்தைத்தனமான எளிமையுடன் எழுதுகிறார், பல விஷயங்களை விட்டுவிடுகிறார், அவற்றை சுருக்கமாக மட்டுமே குறிப்பிடுகிறார் (வச.4–6), மேலும் முதலாவதாக இதை எடுத்துக்காட்டுகிறார்: தேவன் தமது ஆவியைக் கொடுப்பதன் மூலம் மட்டுமே மனிதன் மனிதனாக இருக்கிறான்.
விலங்குகளுக்கும் ஒரு சரீரமும், ஒரு ஆத்துமாவும் உண்டு. மனிதன் அவைகளுடன் இதைப் பொதுவாகக் கொண்டிருக்கிறான். அவன் இங்கே மண்ணிலிருந்து, அதாவது இந்த பூமியின் எண்ணற்ற கூறுகள் மற்றும் சக்திகள் அனைத்திலிருந்தும் உருவாக்கப்பட்டான், அந்த வகையில் ஒட்டுமொத்த வளர்ச்சியின் பின்னணியில் இருக்கிறான். ஆனால் தேவன் தம்முடைய ஆவியிலிருந்து அவனுக்குக் கொடுத்தார். அதன் மூலமாகவே அவன் உண்மையில் ஜீவனுள்ள மனிதனாகிறான்.
8–17 இங்கே கூறப்படும் இரண்டாவது விஷயம் என்னவென்றால்: மனிதன் ஒரு தீர்மானத்திற்கு உட்படுத்தப்படுவதன் மூலமாக மட்டுமே மனிதனாக இருக்கிறான். விலங்குகளுக்கு அவற்றின் உள்ளார்ந்த தூண்டுதல்கள் உள்ளன. மனிதனுக்கு ஒரு சுயாதீனமான விருப்பம் உள்ளது, மேலும் ஆம் மற்றும் இல்லை என்று சொல்ல முடியும். இதுவே அவனுடைய பெருமை, ஆபத்து மற்றும் சோதனையாகும். வேதாகம சாட்சி தொலைதூர மெசொப்பொத்தேமியாவை அதன் மர்மமான நான்கு நதிகள் மற்றும் இரண்டு மரங்களுடன் காண்கிறார். நதிகள் எதைக் குறிக்கின்றன என்றால்: நாம் இங்கே கட்டுக்கதைகளைக் கொண்டிராமல், அது உண்மையில் பூமியில் உள்ளது என்பதைக் காட்டுகிறது. ஜீவ விருட்சம் என்பது மனிதனுக்கு தேவனிடமிருந்து ஜீவவாழ்க்கை தேவை என்பதற்கான அடையாளமாகும். (ஆகையால், அவன் எப்போதும் அதிலிருந்து சாப்பிட வேண்டும், சாப்பிட முடியும்!) அறிவின் விருட்சம் அவனுக்கு ஒரு சுதந்திர ஆளுமையாக மாறுவதற்கான வாய்ப்பை வழங்குகிறது.
18–25 இங்கே கவனிக்கப்பட வேண்டிய மூன்றாவது விஷயம்: மனிதன் ஐக்கியத்தை தேடி, அதைப் பேணி வளர்ப்பதன் மூலமாக மட்டுமே மனிதனாக இருக்கிறான். விலங்குகளுக்கு அவற்றின் மந்தையான இயல்பு மட்டுமே உள்ளது, மேலும் அவை தங்களுக்குள் அறிந்துகொள்வதில்லை, ஆனால் மனிதன் ஐக்கியத்திற்காக வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளான். மனிதனின் ஐக்கியத்திற்கான ஏக்கம் எவ்வாறு விழித்தெழுந்தது என்பதை வேதாகமம் சாட்சி கூறுகிறது, அவன் பெயரிட வேண்டிய விலங்குகளிடையே அவனுக்கு உதவக்கூடிய எவரையும் அவன் காணாதபோது, பின்னர் தேவன்தாமே ஒரு மர்மமான முறையில் அவனுக்குள்ளிருந்து பெண்ணை உருவாக்கி அவனுக்குக் கொடுத்தார். எனவே அவள் அவனைப் போலவே இருக்கிறாள், ஆனால் முற்றிலும் மாறுபட்டவள், ஏனென்றால் அவள் புதிதாக தேவனால் உருவாக்கப்பட்டாள். இரு மனிதர்களுக்கிடையேயான மெய்யான ஐக்கியம் வெட்கமில்லாதது, அதாவது முற்றிலும் இயற்கையானது, ஆனால் மிகவும் நெருக்கமானது, அவர்களின் மற்ற உறவுகள், பெற்றோருக்கும் குழந்தைகளுக்கும் இடையிலான உறவுகள் கூட, பின்வாங்கப்பட வேண்டும்.
