9 முதல் 12 வரையிலான வசனங்களில், புதிதாகப் பிறந்த “யூதர்களின் ராஜாவிடம்” ஞானிகளின் தாழ்மையான வருகை விவரிக்கப்பட்டுள்ளது. அவர்கள் கிறிஸ்துவைத் தேடி எருசலேமில் இருந்து பெத்லகேமுக்கு பயணிக்கிறார்கள்; அதே சமயம், அவரது உறவினர்களாகிய யூதர்கள், அந்தச் சிறிய தூரத்தைக் கூட கடந்து செல்ல முன்வரவில்லை.
ஞானிகள் தங்களுக்கு வழிகாட்டிய ஒரு நட்சத்திரத்தின் மூலம் கிறிஸ்துவைக் கண்டறிகிறார்கள்; இதன் மூலம் கடவுள் அவர்களைக் கிருபையாக வழிநடத்துகிறார் என்பது தெளிவாகிறது. ஆரம்பத்தில் அவர்கள் சற்றே உறுதியற்ற நிலையில் இருந்தபோதிலும், அந்த நட்சத்திரம் திரும்பி வந்து அவர்களுக்கு வழியைக் காட்டியபோது, கடவுள் தங்களுடன் இருப்பதை அவர்கள் உணர்ந்தார்கள். கடவுளின் இந்த வழிநடத்துதலைக் குறித்த அவர்களின் மகிழ்ச்சி மிகப் பெரிதாக இருந்தது; ஏனெனில் தங்கள் பயணம் வீணாகவில்லை என்று அவர்கள் இப்போது உறுதியாக நம்பினார்கள்.
அவர்கள் கிறிஸ்துவைக் கண்டபோது, அவர் இருந்த சூழலின் எளிமையைக் கண்டு ஒருவேளை ஏமாற்றமடைந்திருக்கலாம், ஆனாலும் அவரது உண்மையான முக்கியத்துவத்தை அவர்கள் உணர்ந்துகொண்டார்கள். அவர்கள் சாஷ்டாங்கமாக விழுந்து அவரை வணங்கினார்கள்; அவர்கள் அவரை ராஜாவாகவும் கடவுளாகவும் ஏற்றுக்கொண்டார்கள் என்பதை இது காட்டுகிறது. மேலும், அவர்கள் அவருக்கு பொன், தூபவர்க்கம், வெள்ளைப்போளம் ஆகிய பரிசுப்பொருட்களைக் கொடுத்தார்கள். இவை முறையே அவரது ராஜரீகம், தெய்வீகம் மற்றும் மனிதத்தன்மை ஆகியவற்றை அடையாளப்படுத்துகின்றன. இந்தப் பரிசுகள் வறுமையில் இருந்த மரியாள் மற்றும் யோசேப்புக்கு ஒரு உதவியாகவும் இருந்தன.
அவர்களின் சந்திப்பிற்குப் பிறகு, ஏரோதின் தீய திட்டங்களை முறியடிப்பதற்காக, அவனிடம் திரும்பிச் செல்ல வேண்டாம் என்று கடவுளால் ஞானிகளுக்கு அறிவுறுத்தப்பட்டது. அவர்கள் நற்செய்தியைப் பரப்புவதற்காக வேறு வழியாக தங்கள் சொந்த நாட்டிற்குத் திரும்பிச் சென்றார்கள்; ஆனால் அதன் பிறகு அவர்களைப் பற்றிய குறிப்புகள் எதுவும் இல்லை.
