April 29
“Now faith is the substance of things hoped for, the evidence of things not seen.” (Heb. 11:1)
Faith is implicit trust in the Word of God. It is confidence in the trustworthiness of God. It is the conviction that what God says is true and that what He promises will come to pass. It deals primarily in the realm of the future (“things hoped for”) and the realm of the invisible (“things not seen”).
Whittier said that “the steps of faith fall on the seeming void, and find the rock beneath.” But not so! Faith is no leap in the dark. It demands the surest evidence, and finds that evidence in the Word of God.
Some people have the misconception that if you just believe a thing strongly enough it will come to pass. But that is credulity, not faith. Faith must have some revelation of God to lean on, some promise of God to cling to. If God promises something, then it is as sure as if it had already happened. If He foretells the future, then it is certain to be fulfilled. In other words, faith brings the future within the present and makes the invisible seen.
There is no risk in believing God. God cannot lie, He would not deceive, and He cannot be deceived. To believe God is the most rational, sane, logical thing a person can do. What is more reasonable than that the creature should believe the Creator?
Faith is not limited to possibilities but invades the realm of the impossible. Someone has said, “Faith begins where possibilities end. If it’s possible then there’s no glory for God in it. If it’s impossible, it can be done.”
Faith, mighty faith the promise sees
And looks to God alone;
Laughs at impossibilities
And cries, “It shall be done.”
Admittedly there are difficulties and problems in the life of faith. God tests our faith in the crucible of trial and affliction to see if it is genuine (1 Pet. 1:7). We often have to wait long years to see the fulfilment of His promises, and sometimes we have to wait till we reach the other side. But “difficulties are food for faith to feed on” (George Muller).
“Without faith it is impossible to please him” (Heb. 11:6). When we refuse to believe Him, we are saying that He is a liar (1 John 5:10), and how can God be pleased by people who call Him a liar?
ஏப்ரல் 29
விசுவாசமானது நம்பப்படுகிறவைகளின் உறுதியும், காணப்படாதவைகளின் நிச்சயமுமாயிருக்கிறது (எபி.11:1).
விசுவாசம்
திருமறையை முழுமனதோடு நம்புது விசுவாசமாகும். தேவனுடைய நம்பகத்தன்மையின் மீது நாம் கொண்டிரு;கும் உறுதியாக அது இருக்கிறது. தேவன் உரைப்பவை உண்மையென்றும், அவர் வாக்களித்தவை நிச்சயமாக நிறைவேறும் என்றும் திடநம்பிக்கை கொள்வதாகவும் அது இருக்கிறது. அடிப்படையில், எதிர்காலத்தைக் குறித்ததாகவும் (நம்பப்படுகிறவை), கண்ணிற்குப் புலனாகாதவற்றைக் குறித்ததாகவும்,(காணப்படாதவை) அது இருக்கிறது.
“விசுவாசத்தினால் காலடி எடுத்து வைப்பது வெற்றிடத்தின் ஆழத்திலே அடிவைப்பது போன்று தோன்றுகிறது, ஆனால் அங்கு காலை வைத்தவுடன் பாறை இருக்கிறது” என்று வைட்டியர் என்பார் கூறியுள்ளார். ஆயின் அது அப்படியல்ல! இருளுக்குள் தாவிக்குதிப்பது விசுவாசமல்ல. மிக உறுதியான ஆதாரத்தை அது கோருகின்றது. அந்த ஆதாரத்தை அது தேவனுடைய திருமறையில் காணவிழைகிறது.
ஏதாவது ஒன்றை நீங்கள் உறுதியாக நம்பினால் மட்டும்போதும், அது நிறைவேறும் என்று தவறான எண்ணம் கொண்டுள்ளனர் சிலர். அது மூட நம்பிக்கையாகும். அதை விசுவாசம் என்று அழைக்க முடியாது. சார்ந்து கொள்வதற்கு தேவனுடைய வெளிப்பாடாகவும், பற்றிக்கொள்வதற்கு அவருடைய வாக்குறுதியாகவும் அது இருக்கிறது. தேவன் வாக்களித்திருப்பாரென்றால், அது எற்கெனவே நடைபெற்றுள்ளது போன்று நிச்சயமானதாகும். எதிர்காலத்தைக் குறித்து அவர் உரைத்திருப்பாராயின், நிச்சயமாக அது நிகழும். எதிர்காலத்தை நிகழ்காலமாகவும், கண்ணுக்குப் புலனாகாதவற்றைக் காணச்செய்வதாதகவும் அது இருக்கிறது என்று கூறலாம்.
தேவனை நம்புவதால் ஆபத்து ஒன்றும் நிகழாது. அவர் பொய்யுரையார், வஞ்சிக்கமாட்டார். எவரும் அவரை வஞ்சிக்க முடியாது. ஒரு மனிதன் பகுத்தறிவுடனும், புத்திக் கூர்மையுடனும், தத்துவ ரீதியாகவும் செய்யக்கூடிய செயல் தேவைன விசுவாசிப்பதேயாகும். படைப்புகள் படைப்பாளரை விசுவாசிப்தைக் காட்டிலும் எது நியாயமானதாக இருக்கமுடியும்? நிகழக்கூடியவை என்பன மட்டுமின்றி, நிகழக்கூடாதவை என்று கருதப்படுபவைகளையும் விசுவாசம் நிறைவேற்றுகிறது. “சாத்தியக்கூறுகள் அனைத்தும் முற்றுப்பெற்ற பிறகே விசுவாசம் செயல்ப்படத் தொடங்குகிறது. சாத்தியமானவற்றில் தேவன் மகிமைப்படுகிறதில்லை. அது நடக்காது என்று கைவிடப்பட்டபிறகு விசுவாசத்தினால் நடத்தேறுகிறது” என்று ஒருவர் உரைத்துள்ளார்.
விசவாச வாழ்க்கையில் இன்னல்களும் இடைய+றுகளும் உண்டாகும் என்பதை ஒப்புக்கொள்ளத்தான் வேண்டும். கடுஞ்சோதனையாலும் வேதனையாலும் தேவன் நம்முடைய விசுவாசத்தைச் சோதித்து அது உண்மையா எனக் கண்டறிகிறார் (1.பேது.1:7). அவருடைய வாக்குறுதிகள் நிறைவேறுவதற்கு நெடுநாட்கள் காத்திருக்கவேண்டும். சில வாக்குறுதிகள் நாம் அக்கரை சென்ற பின்னரே நடக்கும். ஆனால், “இன்னல்கள் விசவாசத்தை வளர்க்கும் உணவாகும்” (முல்லர்)
“விசுவாசமில்லாமல் தேவனுக்குப் பிரியமாயிருப்பது கூடாத காரியம்” (எபி.11:6). தேவனை விசுவாசியாதவனோ, அவரைப் பொய்யராக்குகிறான் (1.யோ. 5:10). அவரைப் பொய்யர் என்று அழைக்கிற மனிதரிடத்தில் தேவன் எவ்வாறு பிரியப்படுவார்?
29. April
»Der Glaube aber ist eine Verwirklichung dessen, was man hofft, eine Überzeugung von Dingen, die man nicht sieht.« Hebräer 11,1
Der Glaube ist bedingungsloses Vertrauen auf das Wort Gottes. Er ist Vertrauen auf die Vertrauenswürdigkeit Gottes. Er ist die Überzeugung, dass das, was Gott sagt, wahr ist, und das, was Er verheißt, auch wirklich geschieht. Er richtet sich hauptsächlich auf den Bereich des Zukünftigen (»was man hofft«) und den Bereich des Unsichtbaren (»was man nicht sieht«).
Whittier (John Greenleaf, 1807-1892, amerikanischer Quäker, Gegner der Sklaverei und Dichter) sagte, »dass man des Glaubens Schritte ins scheinbare Nichts setzt und dann den Fels darunter spürt«. Doch es ist nicht so! Der Glaube ist kein Sprung ins Dunkel. Er fordert den sichersten aller Beweise – und findet ihn im Wort Gottes.
Manche Menschen haben die verkehrte Vorstellung, dass man nur eine Sache fest genug glauben muss, damit sie auch geschieht. Aber das ist Leichtgläubigkeit (oder »positives Denken«), aber nicht Glaube. Der Glaube braucht eine Offenbarung Gottes, auf die er sich stützt, eine Verheißung Gottes, an die er sich klammert. Wenn Gott etwas verheißt, dann ist das so gewiss, als wäre es bereits geschehen. Wenn er etwas über die Zukunft sagt, dann wird es sich auch gewiss erfüllen. Mit anderen Worten holt also der Glaube die Zukunft in die Gegenwart und macht das Unsichtbare sichtbar.
Wenn man Gott glaubt, geht man kein Risiko ein. Gott kann nicht lügen. Er würde nie betrügen und kann auch nicht betrogen werden. Gott zu glauben ist das Vernünftigste, Sicherste und Logischste, was man tun kann. Was ist vernünftiger, als dass das Geschöpf dem Schöpfer glaubt?
Der Glaube ist nicht auf den Bereich des Möglichen beschränkt, sondern überschreitet die Grenzen zum Reich des Unmöglichen. Jemand hat es so gesagt: »Der Glaube beginnt, wo die Möglichkeiten enden. Wenn etwas möglich ist, dann liegt darin keine besondere Ehre für Gott. Wenn es unmöglich ist, dann kann es geschehen. «
Glaube, kraftvoller Glaube sieht die Verheißung
Und blickt auf Gott allein;
Lacht über Unmöglichkeiten
Und ruft: »Es wird geschehen.«
Zugegeben, es gibt auch Schwierigkeiten und Probleme im Leben des Glaubens.Gott prüft unseren Glauben im Schmelzofen der Drangsale und Versuchungen, um zu sehen, ob er echt ist (1. Petrus 1,7). Oft müssen wir jahrelang warten, bis wir die Erfüllung Seiner Verheißungen erleben, und manchmal müssen wir warten, bis wir beim Herrn sind. Aber »Schwierigkeiten sind die Nahrung, womit der Glaube sich nährt« (Georg Müller).
»Ohne Glauben aber ist es unmöglich, ihm wohlzugefallen« (Hebräer 11,6). Wenn wir uns weigern, Ihm zu glauben, dann machen wir Ihn zum Lügner (1. Johannes 5,10), und wie könnte Gott an Menschen Wohlgefallen haben, die Ihn zum Lügner machen?