April 28
“Hear, ye children, the instruction of a father, and attend to know understanding.” (Prov. 4:1)
In the first four verses of Proverbs 4, Solomon describes how good advice can and should be passed down from one generation to another. He tells how his father had taught him, then urges his son, in turn, to pay attention to good doctrine and sound instruction.
It is sensible for young people to learn as much as possible from their earthly parents concerning the practical affairs of life. But it is also true that, in the spiritual sphere, every young Christian should have a spiritual mentor—someone to whom he can go with his questions, someone in whom he can confide, someone who will share from a rich store of experience and someone who will be candid in dealing with areas of need. If a parent can fill this role, all the better. But if not, someone else should be sought out.
Godly, mature believers have accumulated a vast amount of practical knowledge. No doubt they have experienced defeats, but they have learned valuable lessons from them and have learned how to avoid them the next time. Older Christians can often see aspects of a problem that young people might miss. And they have learned to be balanced and to avoid unreasonable extremes.
A wise young Timothy will cultivate a Paul, trying to draw on his wisdom and know-how. He will save himself from humiliations and blunders by checking first with someone who has been through it before him. Instead of treating old age with contempt, he will honor those who have fought in the conflict and have maintained a good record.
Generally speaking, older saints will not push themselves on the young. They know that no advice is as unwelcome as advice that is unsolicited. But, when asked, they are always glad to share insights that have been of help to them along the way.
So whether a young person is having a struggle with lust, or wants to know how to find God’s guidance, or seeks to raise a family for the Lord, or wonders if God is calling him to the mission field, or needs help in managing his finances, or longs for a more effective prayer life—he would be wise to seek the help of a spiritual guide who can bring the light of Scripture to shine on the particular problem. Underneath those gray hairs there is often a fund of wisdom to be tapped. Why learn the hard way when you can profit from the insights and past experience of others?
ஏப்ரல் 28
பிள்ளைகளே நீங்கள் தகப்பன் போதகத்தைக் கேட்டு, புத்தியை அடையும்படி கவனியுங்கள் (நீதி.4:1)
முதியோரின் ஆலோசனை
ஒரு தலைமுறையிலிருந்து அடுத்த தலைமுறைக்கு எங்ஙனம் நல்லாலோசனை வழங்கப்படவேண்டும் என்பதை, நீதி மொழிகள் நான்காவது அதிகாரத்தின் முதல் நான்கு வசனங்களில் சாலோமோன் விளக்குகிறான். போதகத்தைக் கேட்டு, புத்திமதியைக் கவனிக்கவேண்டுமென்று தன் தகப்பன் கற்பித்ததையும், பின்னர் தன் மகனுக்குத் தான் அறிவுறுத்துகிறதையும் அங்கு அவன் கூறுகிறான்.
வாழ்க்கைக்குத் தேவையான நடைமுறைக் குறிப்புகளை, எவ்வளவு முடியுமோ அவ்வளவாகத் தங்களுடைய சொந்தப் பெற்றோர்களிடத்தில் சிறுபிள்ளைகள் கற்றுக்கொள்வது அறிவுடைய செயலாகும். அதுபோலவே ஆவிக்குரியவற்றை, ஆவிக்குரிய வழிகாட்டியிடம் இளம் விசுவாசிகள் கற்றுக்கொண்டிருக்க வேண்டும் என்பது உண்மைதான். அந்த வழிகாட்டி அவனுடைய கேள்விகளுக்குப் பதில் அளிக்கிறவராக, நம்பிக்கைக்குப் பாத்திரராக, அவருடைய அனுபவம் என்னும் செல்வத்திலிருந்து பகிர்ந்தளிக்கிறவராக இருக்கவேண்டும். பெற்றோர் இந்தப் பாத்திரத்தை நிறைவுசெய்வாராயின், அது சிறந்தது. அப்படி இல்லையெனில், அந்த வேலையைச் செய்ய வேறோருவரைத் தேடிக்கண்டுபிடிக்கவேண்டும்.
தெய்வபக்தியில் மிகுந்த வளர்ச்சியடைந்த விசுவாசிகள், மிகுதியான நடைமுறை அறிவைச் சேர்த்து வைத்திருப்பார்கள். அவர்கள் தோல்வியைத் தழுவியிருப்பினும், அந்த அனுபவங்களின் மூலமாக, இனி தோல்வியைத் தவிர்க்கத்தக்க நல்ல பாடங்களைக் கற்றுக்கொண்டிருப்பர். இளம் விசுவாசிகள், முதிர்ச்சியடைந்த கிறிஸ்தவர்களைப்போன்று பிரச்சனைகளைப் பல கோணங்களில் ஆராய்ந்து பார்க்கத் தவறிவிடுவர். பகுத்தறிவற்ற வகையில் எதையும் அளவு கடந்து செய்தவிடுவார்கள். ஆனால் முதிர்ச்சியடைந்தவர்களோ அப்படிச் செய்யாமல், சீர்தூக்கிப் பார்த்துச் செய்யக்கற்றவராவர்.
ஞானமுள்ள இளம் “தீமோத்தேயு” க்கள், பவுலைப் போன்றவர்களின் சிறந்த குணங்களைத் தம்மில் வளர்த்துக்கொள்வர். வழிகாட்டியின் விவேகத்தையும், செயல்திறத்தையும் அடைய முயற்சி செய்வார்கள். ஒரு செயலைச் செய்ய முன்னர் அனுபவம் மிக்க ஒருவரிடம் ஆலோசனை கேட்டு, வரக்கூடிய இழிவிலிருந்தும், தவறுகளிலிருந்தும் தங்களைக் காத்துக்கொள்வார்கள். பல்வேறு பிரச்சனைகளை எதிர்த்துநின்று போராடி நற்சாட்சி பெற்றோராய் விளங்கும் பெரியோரை, வயது முதிந்தவர்கள் என்று ஏளனம் செய்யாமல், அவர்களைக் கனப்படுத்துபவராக இருப்பார்கள்.
பொதுவாக, வயதுமுதிர்ந்த பரிசுத்தவான்கள் இளைஞர்களிடம் தாமாகச் சென்று ஆலோசனை தரமாட்டார்கள். கேட்காத ஆலோசனை விரும்பத்தகாததாகப் போய்விடும் என்பதை அவர்கள் அறிவார்கள். ஆனால் கேட்கப்படும்போது உள்ளார்ந்த உண்மைகளை மனமகிழ்ச்சியோடு பகிர்ந்துகொள்வர்.
இச்சையை எதிர்த்துப் போராடும் இளைஞர், தேவனுடைய வழிநடத்துதலை அறிய விரும்புவோர், கர்த்தருக்கென்று குடும்பத்தை உயர்நிலைக்குக் கொண்டு வர விரும்புவோர், வரவுசெலவை முறைப்படி செய்யவிரும்புவோர், ஜெபவீரர்களாகத் திகழவிரும்புவோர், யாராக இருப்பினும், ஆவிக்குரிய வழிகாட்டிகளை நாடுவாராயின் அவருடைய பிரச்சனைக்கு வேதத்தின் அடிப்படையில் பதில் கிடைக்கும். நரைமுடிக்குக் கீழாக ஞானம் பொதிந்து வைக்கப்பட்டிருக்கிறது. முன் அனுபவம் மிகுந்தோரிடமிருந்து அறிவுமிகுந்த ஆலோசனைகளைப் பெறுவதை விட்டுவிட்டு, கற்றுக்கொள்வதற்கு ஏன் கடினமான வழியைப் பின்பற்ற வேண்டும்.
28. April
»Höret, Söhne, die Unterweisung des Vaters, und merket auf, um Verstand zu kennen!« Sprüche 4,1
In den ersten vier Versen von Sprüche 4 beschreibt Salomo, wie guter Rat von einer Generation zur anderen weitergegeben werden soll. Er berichtet, wie sein Vater ihn gelehrt hat, und ermahnt dann seinerseits seinen Sohn, auf gute Lehre und gesunde Unterweisung zu achten.
Es ist ratsam für junge Leute, möglichst viel von ihren irdischen Eltern hinsichtlich der praktischen Lebensführung zu lernen. Aber es gilt ebenso für den geistlichen Bereich, dass jeder junge Christ einen geistlichen Vater haben sollte – jemand, zu dem er mit seinen Fragen kommen sollte, jemand, dem er vertrauen kann, jemand, der über einen reichen Schatz an Erfahrungen verfügt und der ihm in problematischen Situationen freimütig die Meinung sagt und weiterhilft. Wenn ein Elternteil diese Rolle ausfüllen kann, umso besser. Wenn aber nicht, sollte man sich jemand anderen suchen.
Gottesfürchtige, reife Gläubige haben einen reichen Schatz an praktischer Erkenntnis erworben. Zweifellos haben sie auch Niederlagen erlebt, aber sie haben daraus wertvolle Lektionen gelernt und auch, wie man diese beim nächsten Mal vermeiden kann. Ältere Christen können oft Aspekte eines Problems erkennen, die junge Menschen vielleicht übersehen. Und sie haben gelernt, ausgewogen zu denken und zu handeln und unvernünftige Extreme zu vermeiden.
Ein weiser junger »Timotheus« wird eine Beziehung zu einem »Paulus« pflegen, um von seiner Weisheit und seiner Erfahrung zu profitieren. Er versucht, Niederlagen und Fehlschläge zu vermeiden, indem er sich zuerst mit jemand berät, der diese Erfahrung bereits durchgemacht hat. Anstatt das Alter zu verachten, ehrt er diejenigen, die den Kampf gekämpft und dabei ein gutes Zeugnis aufrechterhalten haben.
Im Allgemeinen werden sich ältere Heilige den jungen nicht aufdrängen. Sie wissen, dass kein Rat so unwillkommen ist wie unerbetener Rat. Aber wenn sie gebeten werden, sind sie immer dankbar, Einsichten weitergeben zu können, die ihnen eine Hilfe auf dem Weg waren.
Ob ein junger Mensch also mit geschlechtlichen Problemen zu kämpfen hat oder Gottes Willen erkennen möchte, eine Familie zur Ehre des Herrn gründen will oder sich fragt, ob Gott ihn vielleicht in die Mission ruft, Hilfe im Umgang mit seinen Finanzen braucht oder sich nach einem effektiveren Gebetsleben sehnt – er ist immer gut beraten, die Hilfe eines geistlichen Führers zu suchen, der mit dem Licht der Schrift das betreffende Problem beleuchten kann. Unter diesen grauen Haaren liegt oft eine Goldgrube von Weisheit verborgen, die ihre Schätze gern weitergibt. Warum sollten wir auf die harte Weise lernen, wenn wir von den Einsichten und Erfahrungen anderer profitieren können?