March 27
“The wind blozveth where it listeth.” (John 3:8)
The Spirit of God is sovereign. He moves as He pleases. We try to pour Him into our particular mold, but our attempts are invariably frustrated.
Most of the types of the Holy Spirit are fluid – wind, fire, oil, and water. We may try to hold these in our hands but they have a way of saying “Don’t fence me in.”
The Holy Spirit will never do anything that is morally wrong, but in other areas He reserves the right to act in exceptional and unconventional ways. For example, while it is true that God has given headship to man, we cannot say that the Holy Spirit cannot raise up a Deborah to lead God’s people if He wishes.
In days of declension, the Spirit permits behavior that ordinarily would be forbidden. Thus David and his men were allowed to eat the shewbread, which was reserved exclusively for the priests. And the disciples were justified in plucking grain on the Sabbath day.
People say that there is a definite, predictable pattern of evangelism in the Book of Acts, but the only pattern I can see is the sovereignty of the Holy Spirit.
The apostles and others did not follow a textbook; they followed His leading, which was often quite different from what common sense would have dictated.
For instance, we see the Spirit leading Philip to leave a successful revival in Samaria in order to witness to a lone Ethiopian eunuch on the road to Gaza.
In our own day, we must guard against dictating to the Holy Spirit what He can and cannot do. We know that He will never do anything that is sinful. But in other areas He can be counted on to do the extraordinary. He is not limited to a certain set of methods. He is not bound by our traditional ways of doing things. He has a way of protesting against formalism, ritualism and deadness by raising up new movements with reviving power. We should therefore be open to this sovereign working of the Holy Spirit and not be found sitting on the sidelines, criticizing.
மார்ச் 27
காற்றானது தனக்கு இஷ்டமான இடத்திலே வீசுகிறது. (யோ.3:8)
தூய ஆவியானவரின் ஒப்பற்ற வல்லமை
தேவ ஆவியானவர் ஒப்பற்ற வல்லமை உடையவர். அவர் தமக்கு இஷ்டமானபடி செல்கிறார். அவரை ஒரு குறிப்பிட்ட அச்சுக்குள் ஊற்ற நாம் முயற்சி செய்கிறோம். ஆனால் நம்முடைய முயற்சிகள் யாவற்றிலும் எவ்வித வேறுபாடும் இன்றி தோல்வியையே தழுவுகிறோம்.
தூய ஆவியானவருக்கு நிழலாகச் சொல்லப்படுகிறவைகள் பெரும்பாலும் திடநிலையற்றவையாக இருக்கின்றன. காற்று, அக்கினி, எண்ணெய், நீர். இவற்றை நம்முடைய கைகளில் பிடித்துக்கொள்ள நாம் முயற்சி செய்கிறோம். ஆயின், இவையாவும், “என்னை வேலி போட்டு அடைக்கவேண்டாம்” என்று ஒரே விதத்தில் சொல்லுகின்றன.
ஒழுக்கத்திற்குப் புறம்பான ஏதொன்றையும் தூய ஆவியானவர் செய்யவேமாட்டார். ஆனால் ஏனையவற்றில் வழக்கத்திற்கு மாறாகவும் வித்தியாசமான முறையிலும் செயல்புரிய உரிமை கொண்டிருக்கிறார். எடுத்துக்காட்டாக, தலைமைத்துவத்தை தேவன் ஆண்களுக்குக் கொடுத்திருப்பது உண்மையாயினும், தேவனுடைய மக்களை வழிநடத்துவற்கு ஒரு தெபோராளைத் தூய ஆவியானவர் எழுப்ப விரும்பினால், அதைக் கூடாது என்று நம்மால் சொல்லமுடியாது.
நற்சான்று மங்கிப்போகும் நாட்களில் சாதாரணமாகத் தடைசெய்யப்பட்டிருக்கும் செயல்களைத் தூய ஆவியானவர் செய்வதற்கு அனுமதிக்கிறார். இவ்வாறாகவே ஆசாரியர்கள் உண்பதற்கென்று வைக்கப்பட்டிருந்த சமுகத்தப்பங்களைத், தாவீதும் அவனுடனிருந்தவர்களும் உண்ணும்படி அனுமதிக்கப்பட்டனர். ஓய்வுநாளிலே சீடர்கள் கதிரைக் கொய்தது சரியென்று எண்ணப்பட்டது.
அப்போஸ்தல நடபடி நூலில் சொல்லப்பட்டிருக்கிற நற்செய்திப்பணி, குறிப்பிட்ட பிரகாரமாகவும், எதிர்பார்தபடியும் இருந்தது என்று சிலர் கூறுகிறார்கள். ஆனால், தூய ஆவியானவருடைய ஆளுகை செய்யும் ஒப்பற்ற தன்மையே அங்கு சொல்லப்பட்டிருக்கிற ஒரே நடைமுறையென்று நான் காண்கிறேன். அப்போஸ்தலரும், மற்றவர்களும் ஒரு பாடநூலைப் பின்பற்றவில்லை. அவருடைய வழிநடத்துதலையே அவர்கள் பின்பற்றினார்கள். பெரும்பாலும் மனிதனுடைய பொது அறிவு கற்பிக்கிற முறையில் தேவ ஆவியானவருடைய வழிநடத்துதல் இருப்பதில்லை.
எடுத்துக்காட்டாக, சமாரியாவில் நிறைவேற்றிய வெற்றியுள்ள எழுப்புதலை விட்டு விட்டு, காசாவிற்குச் செல்லும் வழியில் தனியாகப் பயணம் செய்த எத்தியோப்பிய மந்திரியிடம் செல்லும்படியாக பிலிப்புவை ஆவியானவர் வழிநடத்தினார்.
ஆவியானவர் என்னசெய்யவேண்டும், என்ன செய்யக்கூடாது என்று ஒருபோதும் நாம் கட்டளை இடக்கூடாது. பாவமான ஏதொன்றையும் ஒருபோதும் அவர் செய்யமாட்டார் என்பதை நாம் அறிந்திருக்கிறோம். ஆனால் மற்ற செயல் பாடுகளில் அவர் அசாதாரண முறையில் நடந்துகொள்ளக்கூடியவராக இருக்கிறார் என்பதை நாம் உணரவேண்டும். குறிப்பிட்ட சில முறைகளில் மட்டுமே அவரால் செயல்படமுடியும் என்று எண்ணிவிடக்கூடாது. சில மரபுகளுக்கு அவர் கட்டுப்பட்டவரல்லர். சம்பிரதாயத்திற்கும், சடங்கிற்கும், செயலற்ற தன்மைக்கும் எதிர்த்து நின்று உயிரூட்டமுடைய புதிய வகையில் அவர் இயங்குகிறவராயிருக்கிறார். ஆகவே அச்செயல்பாடுகளில் பங்குபெறாமல் ஒதுங்கிக் கொள்கிறவர்களாகவோ, குறைகூறுகிறவர்களாகவோ இல்லாமல், தூய ஆவியானவரின் ஒப்பற்ற வல்லமைக்கு ஒப்புவித்தவர்களாக நாம் நடந்துகொள்வோமாக.
27. März
»Der Wind weht, wo er will.« Johannes 3,8
Der Geist Gottes ist souverän. Er bewegt sich, wie es Ihm gefällt. Wir versuchen, Ihn in unsere spezielle Form zu pressen, aber unsere Versuche sind unweigerlich zum Scheitern verurteilt.
Die meisten Symbole des Heiligen Geistes sind fließende Dinge – Wind, Feuer, Öl und Wasser. Wir können versuchen, sie mit der Hand zu fassen, aber sie machen uns deutlich: »Setze mir keine Grenzen.«
Der Heilige Geist tut niemals etwas, was moralisch verkehrt wäre, aber in anderer Hinsicht behält Er sich das Recht vor, in außergewöhnlicher und unkonventioneller Weise zu wirken. Es ist beispielsweise so, dass Gott in der Schöpfungsordnung dem Mann die Führung anvertraut hat, aber wir können nicht behaupten, dass der Heilige Geist nicht eine Debora erwecken darf, um Sein Volk zu führen, wenn es Ihm gefällt.
In Zeiten des Verfalls erlaubt der Heilige Geist manchmal Verhaltensweisen, die normalerweise verboten wären. So war es David und seinen Männern gestattet, die Schaubrote zu essen, die ausschließlich für die Priester reserviert waren. Und die Jünger hatten das Recht, am Sabbat Ähren zu pflücken.
Manche sagen, dass wir in der Apostelgeschichte ein definitives, genau kalkuliertes Evangelisationsmuster vorfinden, aber das einzige Muster, das ich erkennen kann, ist die Souveränität des Heiligen Geistes.
Die Apostel und andere Gläubige folgten keinem Lehrbuch; sie folgten Seiner Führung, die sich oft ziemlich von dem unterschied, was ihnen ihr gesunder Menschenverstand geraten hätte.
Wir sehen zum Beispiel, wie der Geist Philippus führt, eine erfolgreiche Erweckung in Samaria zu verlassen, um einem einsamen äthiopischen Kämmerer auf der Straße nach Gaza Zeugnis zu geben.
Auch heutzutage müssen wir uns davor hüten, dem Heiligen Geist diktieren zu wollen, was Er tun und was Er zu lassen hat. Wir wissen, dass Er nie etwas Sündhaftes tun würde. Aber in anderer Hinsicht kann man damit rechnen, dass Er in außergewöhnlicher Weise wirkt. Er beschränkt sich nicht auf ein bestimmtes Arsenal von Methoden. Er ist nicht an unsere traditionellen Arbeitsweisen gebunden. Oft protestiert Er gegen Formalismus, Ritualismus und Erstarrung, indem Er neue Bewegungen mit belebender Kraft erweckt. Wir sollten deshalb offen für das souveräne Wirken des Heiligen Geistes sein und nicht voller Kritik im Abseits sitzen bleiben.