March 25
“In the beginning God—” (Gen. 1:1)
If we separate the first four words of Genesis 1:1 from the rest of the verse, they form a sort of motto for all of life. They say, “God first.”
We find this motto suggested in the first commandment, “Thou shalt have no other gods before me.” No one and nothing must take the place of the true and living God.
We find it taught in the story of Elijah and the widow who had only enough flour and oil left to make one final loaf for her son and herself (1 Kings 17:12). Surprisingly Elijah said, “Make me a little loaf first.” Though this might sound like gross selfishness, it wasn’t. Elijah was a representative of God. He was saying, “Just put God first and your supply of the necessities of life will never fail.”
The Lord Jesus taught the same thing centuries later on the Mount when He said, “Seek ye first the kingdom of God and His righteousness and all these things shall be added unto you” (Matt. 6:33). The central priority of life is the kingdom of God and His righteousness.
Again the Savior asserted His prior claim in Luke 14:26, “If any man come to me, and hate not his father, and mother, and wife, and children, and brethren, and sisters, yea, and his own life also, he cannot be my disciple.” Christ must have first place.
But how do we put God first? We have our family to care for. We have our secular employment to think of. We have a multitude of duties crying out for our time and resources. We put God first by loving Him with a love beside which all other loves are hatred in comparison. By using all material things as a trust from Him, holding onto only those things which can be used in connection with His kingdom. By giving top priority to matters of eternal consequences, remembering that even good things are sometimes enemies of the best.
Man’s best interests lie in a right relationship with God. The right relationship is when God is given first place. Even when man puts God first, he will have some problems, but he will find fulfilment in life. But when he puts God second, he will have nothing but problems—and a miserable existence.
மார்ச் 25
ஆதியிலே தேவன்…. (ஆதி.1:1)
தேவனுக்கே முதலிடம்
திருமறையின் முதல் வசனத்தின் முதல் இரண்டு சொற்களையம் அவ்வசனத்திலிருந்து பிரித்துப் பார்த்தால், அதுவே அனைத்த ஜீவன்களின் குறிக்கோளை எடுத்தியம்பும் சொற்றொடர் என்பது விளங்கம். அதாவது, “தேவனுக்கே முதலிடம்” என்பதே அச்சொற்றொடரின் பொருளாகும்.
முதலாவது கற்பனையில் இக்கருத்து பொதிந்திருப்பதை நாம் காணலாம். “என்னையன்றி உனக்கு வேறே தேவர்கள் உண்டாயிருக்கவேண்டாம்”. உண்மையும் நீதியும் நிறைந்த தேவனுடைய இடத்தை வேறொருவரும் அல்லது வேறெதுவும் எடுத்துக்கொள்ளக்கூடாது.
எலியாவையும் ஏழைவிதவையையும் குறித்த கதையில் இப்பாடம் கற்பிக்கப்பட்டிருக்கிறது. அந்த விதவையும் அவளுடைய மகனும் கடைசியாக ஒருவேளை உண்பதற்கான மாவும் எண்ணெயுமே அவளிடம் இருந்தன (1.இராஜா.17:12). அதிர்ச்சியளிக்கத்தக்க வகையில் எலியா அப்பெண்ணிடம், “முதலில் ஒரு சிறிய அடையைப் பண்ணி என்னிடத்தில் கொண்டுவா” என்று கூறினான். இச்சொற்கள் தன்னலம் கொண்டதாகத் தோன்றிடினம், உண்மை அதுவன்று. தேவனுடைய பிரதிநிதியாக அங்கு எலியா காணப்படுகிறான். “தேவனுக்கு முதலிடத்தைத் தா. உன் வாழ்க்கைக்குத் தேவையான ஏதொன்றும் குறையாது” என்றே அவன் கூறினான்.
சில நூற்றாண்டுகளுக்குப் பிறகு, கர்த்தராகிய இயேசுகிறிஸ்து மலையின்மீது அமர்ந்தவராக இதனைக் கற்றுக்கொடுத்தார். “முதலாவது தேவனுடைய ராஜ்யத்தையும் அவருடைய நீதியையம் தேடுங்கள், அப்பொழுது இவைகளெல்லாம் உங்களுக்குக் கூடக் கொடுக்கப்படும்” (மத்.6:33). தேவனுடைய ராஜ்யமும் அவருடைய நீதியுமே ஒவ்வொரு கிறிஸ்தவனுடைய வாழ்வின் இன்றியமையாத முதலிடமாகத் திகழ்கின்றன.
தமக்கே முதலிடம் தரவேண்டும் என்று நமது இரட்சகர் மீண்டும் லூக்கா 14:26ல் வலியுறுத்தினார், “யாதொருவன் என்னிடத்தில் வந்து, தன் தகப்பனையும் தாயையும் மனைவியையும் பிள்ளைகளையும் சகோதரரையும் சகோதரிகளையும், தன் ஜீவனையும் வெறுக்காவிட்டால் எனக்குச் சீஷனாயிருக்கமாட்டான்.” இங்கும் கிறிஸ்துவுக்கே முதலிடம் கொடுக்கவேண்டும் என்பதே பொருளாகும்.
ஆனால், எவ்வாறு தேவனுக்கு முதலிடத்தைத் தருவது? நாம் கவனிக்கவேண்டிய குடும்பம் நமக்கிருக்கிறதே. இவ்வுலகத்திற்குரிய வேலையை நாம் செய்யவேண்டியவர்களாயிருக்கிறோம். நமது நேரத்தையும் நமது திறமைகளையும் செலவிடவேண்டும் என்று நம்மை வருத்தும் பற்பல அலுவல்கள் நம் கண்முன் வந்து நிற்கின்றன. தேவனிடத்தில் நாம் காட்டும் அன்போடு ஒப்பிட்டுப்பார்க்கையில் பிறரிடம் காட்டும் அன்பு வெறுப்பே என்று கருதப்படும் அளவிற்கு நாம் தேவனிடம் அன்புசெலுத்துவோமாயின் அதுவே அவருக்கு நாம் தரும் முதலிடமாகும்.
நாம் பெற்றுள்ள அனைத்துப் பொருட்செல்வமும் அவரால் நம்மிடத்தில் ஒப்புவிக்கப்பட்டவை என்று கருதி, அவருடைய இராஜ்யத்திற்கென்று செலவிடவேண்டும். நல்லவை என்று கருதப்படுபவை, சிறந்ததற்கு முன்னால் தகுதியற்றவை என்பதை நினைவிற்கொண்டவர்களாக, நிலைபேறான வாழ்வோடு சம்பந்தப்பட்டவர்களுக்கே முன்னுரிமை கொடுப்பதால் தேவனுக்கே முதலிடம் கொடுப்பவர்களாயிருப்போம்.
தேவனோடு சரியான உறவுகொண்டிருப்பதில், மனிதனுடைய மிகச் சிறந்தவிருப்பங்கள் அடங்கியிருக்கின்றன. தேவனுக்கு முதலிடத்தை கொடுப்பதே, அவரோடு நாம் கொண்டிருக்கும் சரியான உறவாகும். தேவனுக்கு முதலிடத்தை ஒரு மனிதன் கொடுத்தாலும், அவனுடைய வாழ்வில் அவன் நிறைவைப் பெறுவான். ஆனால் தேவனுக்கு அவன் இரண்டாவது இடத்தைக் கொடுப்பானாகில் அவனுடைய வாழ்வில் இடர்ப்பாடுகளைத் தவிர வேறொன்றுமே இராது. பரிதாபமான நிலையே எஞ்சிநிற்கும்.
25. März
»Im Anfang schuf Gott …« 1. Mose 1,1
Wenn wir die ersten vier Worte von 1. Mose 1,1 vom Rest des Verses trennen, dann bilden sie eine Art Wahlspruch für das ganze Leben. Sie sagen: »Gott zuerst.«
Wir finden dieses Motto schon im ersten Gebot angedeutet: »Du sollst keine anderen Götter haben neben mir.« Niemand und nichts darf den Platz des wahren und lebendigen Gottes einnehmen.
Wir finden den Grundsatz in der Geschichte Elias und der Witwe, die nur noch so viel Mehl und Öl übrig hatte, um einen letzten Laib für ihren Sohn und sich selbst zu machen (1. Könige 17,12). Überraschenderweise sagte Elia zu ihr: »Bereite mir zuerst einen kleinen Kuchen davon.« Obwohl das vielleicht wie ungeheuerlicher Egoismus klingt, lag die Sache doch anders. Elia war ein Stellvertreter Gottes. Er meinte damit: »Setze einfach Gott an die erste Stelle, und du wirst nie Mangel an lebensnotwendigen Dingen haben.«
Jahrhunderte später lehrte der Herr Jesus das Gleiche in der Bergpredigt, als Er sagte: »Trachtet aber zuerst nach dem Reiche Gottes und nach seiner Gerechtigkeit, und dies alles wird euch hinzugefügt werden« (Matthäus 6,33). Der erste Platz im Leben gebührt dem Reich Gottes und Seiner Gerechtigkeit.
Diese Aussage unseres Herrn wird in Lukas 14,26 bestätigt: »Wenn jemand zu mir kommt und hasst nicht seinen Vater und seine Mutter und seine Frau und seine Kinder und seine Brüder und Schwestern, dazu aber auch sein eigenes Leben, so kann er nicht mein Jünger sein.« Christus muss den ersten Platz einnehmen.
Aber wie setzen wir Gott an die erste Stelle? Wir müssen doch unsere Familie versorgen. Wir müssen an unsere weltliche Arbeit denken. Wir haben zahllose Pflichten, die unsere Zeit und Kraft in Anspruch nehmen. Nun, wir setzen Gott an die erste Stelle, indem wir Ihn mit einer solchen Liebe lieben, dass jede andere Liebe im Vergleich dazu wie Hass wirkt. Wir tun es, indem wir alle materiellen Dinge als von Ihm anvertrautes Gut betrachten und nur diese Dinge festhalten, die in Verbindung mit Seinem Reich gebraucht werden können. Wir tun es, indem wir Dingen mit
Ewigkeitsbezug den ersten Platz einräumen und daran denken, dass selbst gute Dinge manchmal Feinde der besten sein können.
Eine richtige Beziehung zu Gott liegt im höchsten Interesse des Menschen. Und die richtige Beziehung zu Gott besteht darin, dass Ihm der erste Platz gegeben wird. Wenn wir Gott an die erste Stelle setzen, werden wir zwar nicht ohne Probleme existieren, aber wir finden Erfüllung in unserem Leben. Doch wenn wir Gott eine zweitrangige Position zuweisen, haben wir nichts als Probleme – und eine elende Existenz obendrein.