June 9
“Holy, holy, holy, Lord God Almighty, which was, and is, and is to come.” (Rev. 4:8)
When we speak of the holiness of God, we mean that He is spiritually and morally perfect in His thoughts, deeds, motives and in every other way. He is absolutely free from sin and defilement. He cannot be anything but pure.
The Scriptural testimony to His holiness is abundant. Here are a few examples. “I the Lord your God am holy” (Lev. 19:2). “There is none holy as the Lord” (1 Sam. 2:2). “O Lord my God, mine Holy One… Thou art of purer eyes than to behold evil and canst not look on iniquity” (Hab. 1:12,13). “God can not be tempted with evil, neither tempteth he any man” (Jas. 1:13). “God is light, and in him is no darkness at all” (1 John 1:5b). “Thou only art holy” (Rev. 15:4).
Even the stars are not pure in His sight (Job 25:5). The priesthood and the sacrificial system of the Old Testament taught, among other things, the holiness of God. They taught that sin had brought distance between God and man, that there must be a go-between to bridge the gap, and that a holy God can be approached only on the basis of the blood of a sacrificial victim.
The holiness of God was also demonstrated in a unique way at the Cross. When He looked down and saw His Son bearing our sins, God forsook His Well-beloved for those three terrible hours of darkness.
The application of all this to us is clear. The will of God is that we should be holy “For this is the will of God, even your sanctification” (1 Th. 4:3). “As he which hath called you is holy, so be ye holy in all manner of conversation” (1 Pet. 1:15).
Thoughts of the holiness of God should also produce in us a profound sense of reverence and awe. As He said to Moses, “Put off thy shoes from off thy feet; for the place whereon thou standest is holy ground” (Ex. 3:5).
T. Binney marveled at the holiness required to stand in the presence of God.
Eternal light! Eternal light!
How pure the soul must be
When, placed within Thy searching sight,
It shrinks not, but with calm delight
Can live, and look on Thee.
Our hearts overflow with worship when we realize that we have that necessary purity imputed to us through faith in the Lord Jesus.
ஜுன் 9
இருந்தவரும் இருக்கிறவரும் வருகிறவருமாகிய சர்வவல்லமையுள்ள தேவனாகிய கர்த்தர் பரிசுத்தர், பரிசுத்தர், பரிசுத்தர் (வெளி 4:8)
தூய்மையில் நிகரற்ற தேவன்
எண்ணங்கள், செயல்கள், நோக்கங்கள் மற்றும் எல்லா நிலைகளிலும், ஆவிக்குரியதும் நன்னெறிக்குரியதுமான அனைத்துக் கோட்பாடுகளின்படி தேவன் நிறைவானவராக இருக்கிறார் என்பதே தேவபரிசுத்தம் என்னும் சொற்றொடரின் பொருளாக இருக்கிறது. அழுக்காறு, பாவம் ஆகியவற்றினின்றும் அவர் முற்றிலும் விலகியவராயிருக்கிறார். தூய்மையைத் தவிர வேறோன்றும் அவரிடத்தில் இல்லை.
தேவனுடைய பரிசுத்தத்தைப் பறைசாற்றும் திருமறை வசனங்கள் எண்ணிலடங்கா. அவற்றில் சில எடுத்துக்காட்டுகளை இங்கே காணலாம். “உங்கள் தேவனும் கர்த்தருமாகிய நான் பரிசுத்தர்” (லேவி.19:2). “கர்த்தரைப்போல் பரிசுத்தமுள்ளவர் இல்லை” (1.சாமு.2:2). “கர்த்தாவே, நீர் பூர்வகாலமுதல் என் தேவனும், என் பரிசுத்தமானவர் அல்லவா? … தீமையைப் பார்க்கமாட்டாத சுத்தக்கண்ணனே, அநியாயத்தை நோக்கிக் கொண்டிருக்கமாட்டீரே” (ஆபகூ.1:12-13). “தேவன் பொல்லாங்கினால் சோதிக்கப்படுகிறவரல்ல, ஒருவனையும் அவர் சோதிக்கிறவருமல்ல” (யாக்.1:13) “தேவன் ஒளியாயிருக்கிறார், அவரில் எவ்வளவேனும் இருளில்லை” (1.யோ.1:5). “தேவரீர் ஒருவரே பரிசுத்தர்” (வெளி 15:4). “நட்சத்திரங்களும் அவர் பார்வைக்குச் சுத்தமானவைகள் அல்ல” (யோபு 25:5).
பழைய ஏற்பாட்டில் ஆசாரியத்துவமும், பலிகளின் முறையும் தேவனுடைய பரிசுத்தத்தை நமக்குக் கற்பிக்கின்றன. தேவனுக்கும் மனிதனுக்கும் இடையே பெரும்பிளவை பாவமானது உண்டுபண்ணியிருக்கிறது என்றும், அந்தப் பிளவு சரிசெய்யப்பட்டு, பரிசுத்த தேவனிடத்தில் மனிதன் அணுகுவதற்குப் பலி மிருகத்தின் இரத்தம் சிந்தப்படவேண்டும் என்றும் அங்கே கற்பிக்கப்பட்டிருக்கிறது.
தனிச்சிறப்புமிக்க வகையில் தேவனுடைய பரிசுத்தம் சிலுவையில் வெளிப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. தமது குமாரன் மனிதர்களுடைய பாவத்தைச் சுமந்தவராகச் சிலுவையில் தொங்கிய காட்சியைக் கண்ணுற்ற தேவன், தமக்குப் பிரியமானவரை பயரங்கரமான இருள்சூழ்ந்த நிலையில் தம் தூய்மையின் நிமித்தம் மூன்று மணிநேரம் கைவிட்டார்.
இதில் நாம் கவனித்துக் கற்றுக்கொள்வதற்கு ஏதுவான படிப்பினைகள் மிகவும் தெளிவாக உள்ளன. நாம் பரிசுத்தமாய் இருக்க வேண்டுமென்று தேவன் விரும்புகிறார். “நீங்கள் பரிசுத்தமுள்ளவர்களாக வேண்டுமென்பதே தேவனுடைய சித்தமாயிருக்கிறது” (1.தெச.4:3). “உங்களை அழைத்தவர் பரிசுத்தராயிருக்கிறதுபோல, நீங்களும் உங்கள் நடக்கைகளெல்லாவற்றிலேயும் பரிசுத்தராயிருங்கள்” (1.பேது.1:15).
தேவனுடைய பரிசுத்தத்தைக் குறித்த சிந்தனைகள், நம்மிடத்தில் ஆழமான பயபக்தியையும் மதிப்பையும் உண்டாக்கவேண்டும் “உன் கால்கள் இருக்கிற பாதரட்சையைக் கழற்றிப்போடு. நீ நிற்கிற இடம் “பரிசுத்த பூமி” என்று அவர் மோசேயினிடம் கூறினதை நினைவுகூர்வோம் (யாத்.3:5).
“நித்திய ஒளியே! ஆராய்ந்து நோக்கும் உமது கண்களுக்கு முன்னர் வருகிற ஆத்துமா அஞ்சிக்குறுகிப்போகாமல் களிப்புடன் உம்மைப் பார்த்து வாழ்வதற்கு எத்தனை பரிசுத்தமாய் இருக்கவேண்டும்” என்று வியந்து போற்றுகிறார் பின்னி என்பார்.
அத்தகைய தூய்மை, விசுவாசத்தின்மூலமாக நம்மீது விளங்கியிருக்கிறது என்னும் அறிவு, நமது இருதயங்களைக் களிகூர்ந்து துதிக்கச் செய்கிறது.
9. Juni
»Heilig, heilig, heilig, Herr, Gott, Allmächtiger, der da war und der da ist und der da kommt!« Offenbarung 4,8
Wenn wir von der Heiligkeit Gottes sprechen, meinen wir damit, dass Er geistlich und moralisch vollkommen ist in Seinen Gedanken, Taten, Beweggründen und in jeder anderen Beziehung. Er ist absolut frei von Sünde und Unreinheit. Er kann nichts anderes sein als rein. Das Zeugnis der Schrift über Seine Heiligkeit ist überreich. Hier sind einige Beispiele: »Denn ich, der Herr, euer Gott, bin heilig« (3. Mose 19,2). »Keiner ist so heilig wie der Herr« (1. Samuel 2,2). »O Herr, mein Gott, mein Heiliger … Du hast zu reine Augen, um Böses mit ansehen zu können, und
Verderben vermagst du nicht anzuschauen« (Habakuk 1,12.13). »Denn Gott kann nicht versucht werden vom Bösen, und selbst versucht er niemand« (Jakobus 1,13). »Dass Gott Licht ist und gar keine Finsternis in ihm ist« (1. Johannes 1,5b). »Denn du allein bist heilig« (Offenbarung 15,4).
Selbst die Sterne sind nicht rein in Seinen Augen (siehe Hiob 25,5). Das Priestertum und das Opfersystem des Alten Testaments lehrten unter anderem die Heiligkeit Gottes. Sie machten deutlich, dass die Sünde Gott und Menschen getrennt hatte und dass es irgendein Mittel geben musste, um diese Kluft zu überbrücken – und dass man einem heiligen Gott nur auf der Grundlage des Blutes eines Opfers nahen konnte.
Die Heiligkeit Gottes zeigte sich auch in einzigartiger Weise am Kreuz. Als Er herabschaute und Seinen Sohn unsere Sünden tragen sah, verließ Gott Seinen Geliebten in diesen drei furchtbaren Stunden der Finsternis.
Die Anwendung dieser Wahrheiten auf uns ist klar. Der Wille Gottes ist, dass wir heilig sein sollen. »Denn dies ist Gottes Wille: eure Heiligkeit« (1. Thessalonicher 4,3). »Wie der, welcher euch berufen hat, heilig ist, seid auch ihr heilig in allem Wandel « (1. Petrus 1,15).
Wenn wir an die Heiligkeit Gottes denken, sollte das in uns auch ein tiefes Gefühl ehrfürchtiger Scheu bewirken, wie Er einst zu Mose sagte: »Zieh deine Sandalen von deinen Füßen, denn die Stätte, auf der du stehst, ist heiliger Boden« (2. Mose 3,5). Thomas Binney (1798-1874, englischer Prediger und Dichter) staunte über die Heiligkeit, die das Stehen in der Gegenwart Gottes verlangt:
Ewiges Licht! Ewiges Licht!
Wie rein muss die Seele sein,
Dass sie, Deinem prüfenden Blick ausgesetzt,
Nicht vergeht, sondern mit friedvoller Freude
Leben und Dich anschauen darf.
Unsere Herzen fließen über vor Anbetung, wenn wir uns klar machen, dass wir die notwendige Reinheit durch den Glauben an den Herrn Jesus bekommen haben.